کبریتـهای سـوخته هـمـ ،

روزی درختـ های شـادابی بـوده اند!

مثل مـا ،

که روزگـاری می خنـدیدیـمـ

قبـل از اینـکه عـشق روشنـمان کنـد

سهم من از تو

دلتنگی بی پایانیست

که روزها دیوانه ام میکند

شب ها شاعر …

ﻣــﯽ ﺩﺍﻧـــﯽ…

ﺍﮔـــﺮ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺗﻮﺭﺍ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ

ﺑﺮﺍﯼ ِ ﺑـﯽ ﺁﺭﺯﻭ ﺑﻮﺩﻥ ِ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘـــ !

ﺷــﺎﯾـــــﺪﺁﺭﺯﻭﯾــﯽ ﺯﯾﺒـــﺎﺗــﺮ ﺍﺯ ﺗـــ ــــﻮ ﺳــﺮﺍﻍ ﻧﺪﺍﺭﻡ … …

دلـــم یک شــب ِآروم میخــــواد … بــا آهنگــــی رومــــــانتیک…

چنــــد تا شمــــــع … و یک عالمــــــه تــــو…

که بــه دنیــــا بگـــــــم … خــــداحـــــافـــــــظ …

دنیــای مــن کســــی ست…

که در آغـــــوشش جــان میدهــــم…

یعنـــی « تــــــــــ♥ــــــو »

کاش بودی . . .

وقتـی بغض مـی کردم . . .

فقطـ بغلم مـیکردی و مـیگفتـی . .

ببینم چشمـــــاتو . . . منـــــو نگاه کـن . . .

اگه گریــه کنـی قهـــــر مـیکنم میرمـــــا . . .!

فقط همـیــن …!!!

باید بازیگر شوم ،
آرامش را بازی کنم …
باز باید خنده را به زور بر لبهایم بنشانم …
باز باید مواظب اشک هایم باشم …
باز همان تظاهر همیشگی : ” خوبم …

ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﻧﺒﻮﺩ ،

ﺗﻮ ﺑﺎ ﭘﺎﯼ ﺧﻮﺩﺕ

ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﯼ….. !

خوابم نمیبرد…

به هیچ چیز فکر نمیکنم…

جز “او” و میدانم که خواب است…

و قبل از بسته شدن چشمهایش

به همه چیز فکر کرده است…

جز “من”……!!!

בلـــَم گرفتــﮧ… از همــﮧ ی بــی تفآوتــی هآ… از همــﮧ فــَرآموشی هآ… از هَمﮧ بــی اعتمــآدی هآ…

کــآش معلــمی بود و انشـ ـ ـــآیی مــی خوآســت…

“روزگــآر خوב رآ چگونــه مــی گــُذرآنید؟؟؟

نـشـستـه ام…
بـــیـاد ِ کــودکــی هـــایــم ،
دور ِ “غــلـط“هــا ،
یـک خــط ِ بـستـه مـی کـــشـم !

از تکرار دوستت دارم خسته شدم
کمی هم تو بگو

تا من ناز کنم
نترس……

باورم نمیشود…

گریه کار کمی است
برای توصیف نداشتنت…
دارم به رفتار پر شکوهی
شبیه به
مرگ
فکر می کنم…!

تو مرا نادیده بگیر …

و من …

بدنم روز به روز کبود تر می شود …

از بس …

خودم را میزنم ،

به نفهمی …!!!

قــَشنگ تـَرین و زیبـــاتـَرین ســاعت ِ دُنیا، ساعَتے بــُود کـِـﮧ دیدَمـِـت…. !!

وقـتـے حـس میڪنم …

جایــے در ایــטּ ڪره ے خاڪے . .

تــو نفـس میڪشـے و مـטּ …

از هــماטּ نفـس هایتـــ ،،، نفـس میڪشم آرام مــی شوم !

تـو بــاش !!!

هـوایـتـــ ! بـویـت ! بـراے زنده مانـدنـم ڪافـــے ستـــ

میخواهم خودم را بزنم به آن راه……

همان راهی که تو همیشه از آن میرفتی…..

شاید دوباره همدیگر را دیدیم.

آرزوی من ماندن اوست …

خدایا اگرآرزوی او رفتن من است …

آرزوی او را براورده کن …

من جز آرزوی او آرزویی ندارم … !!!

بالاخره خنده های یک نفر باید چیزی را آب کند …
یا خنده های تو قند را
یا خنده های من غم را !

جغرافیای دیگری خلق کرده …

نبودنت …

ابروهایم شده اند …

خط ِ استوای جدیدی …

که حوالی شان

همیشه بارانیست . . !

پر از تــــــوام …

به تهیدستی ام نگاه نکن …

مگو هیچ نداری …

ببین….

“تـــــو را دارم”

کَـــــر شدم !!!

چقدر نوشته های اینجا بلند گریه می کنند !

انگار تقصیر هم ندارند … !

انگار زیاد منتظر ماندند ، و شاید حدیث بی قراریست و یا …

عاشقانه هایی که نوشتن ندارد…

و من …

هنوز رویا می بافم …

 
تقصیر از من است …

آن زمان که گفتی …

قول بده همیشه کنارم بمانی …

یادم رفت بپرسم …

کنار خودت یا خاطره هایت؟؟؟!!…

معجزه‌ها با باد رفته‌اند …

و چشمانی که چشم مرا گرفت …

همیشه در حاشیه‌ی آینه جا ماند …

و پشت پنجره چقدر نیامد …

آنکه قرار بود …

نم کشیده ام بر دیوار اتاق…

بس که لحظه های دور بودنت را ،

قطره هایی از باران دلتنگی باریده ام روی آن به یادگار …

خیالت راحــتـــــ . . .

شکسـ ــــته ها نفرین هم بکـ ــنند ،

گیرا نیسـ ــت …!

نـــفرین ،

ته ِ دل می خـ ــواهد

دلِ شکسـ ــته هـ ـــم که دیگر

ســــر و ته ندارد . . .

تمــــام تــــردیـــد مـــن…

از آهنـــگ هــای نـا بلــد تـــوســــت…

کمـــی دوســـت داشتـــن را تمــــریـــن کـــن!!!

ویرانه ای میشوم…

هنگامی که نادیده میگیری،

نگاه های التماسم را.

آرزو

علت بی خوابی ام..

را..

چگونه..

بگویم..

وقتی.. یاد.. تو.. از.. سقف.. اتاقم.. چکه.. میکند…

این که چقدر از آن روز ها گذشته …

یا اینکه چقدر هر دویمان عوض شده ایم…

یا اینکه هر کداممان کجای دنیا افتاده ایم…

اصلا مهم نیست …

باز باران که ببارد ،

هروقت که میخواهد باشد ،

دلم هوایت را میکند …

قامتم خم شده…

دلــ ــــم گرفته …

حس عجیب تنهایی پاهایم را میلرزاند…

خودت میدانی …

من به این نبودنت عادت ندارم.